برای اولین بار پرواز هلیکوپتر با هوش مصنوعی و بدون خلبان

این هوش مصنوعی می‌تواند از حضور هواپیماهای دیگر جلوگیری کند. در ماه فوریه، برای اولین بار، یک هلیکوپتر بلک هاوک بدون حضور هیچ انسانی به اطراف پرواز کرد. پروژه  نظامی خودپرواز هم شامل دارپا و هم سیکورسکی می شود که هلیکوپترهای UH-60 را می سازد. در همین حال، در برخی مکان‌ها، شرکت‌هایی مانند Zipline و Wing کالاها را با پهپاد تحویل می‌دهند. شرکت‌های دیگر در حال کار بر روی تاکسی‌های هوایی برقی برای حمل و نقل افراد یا محموله هستند، و البته ترافیک هوایی عادی ،پروازهای تجاری از فرودگاه‌های بزرگ، هواپیماهای هوانوردی عمومی که از فرودگاه‌های دیگر خارج می‌شوند  نیز در حال پرواز است. هلیکوپترها، بالون‌های هوای گرم و موارد دیگر را در نظر بگیرید،  ممکن است چیزهای زیادی در آنجا اتفاق بیفتد. با این همه مشغله در آسمان، محققان در Carnegie Mellon در حال کار بر روی یک سیستم خلبانی هوش مصنوعی هستند که می‌تواند وظایفی مانند پیش‌بینی اینکه هواپیمای دیگری ممکن است کاری انجام دهد یا با استفاده از دوربین‌های روی هواپیما، هواپیماهای اطراف را زیر نظر داشته باشد. ایده این است که یک هوش مصنوعی مانند این می تواند به پرواز پهپادها، کمک به خلبان انسان یا حتی یک روز به تنهایی به یک هواپیما کمک کند.

در حال حاضر، در یک شبیه‌ساز پرواز، هوش مصنوعی می‌تواند بفهمد که هواپیمای دیگری چه کاری انجام می‌دهد یا ممکن است انجام دهد و سپس نحوه فرود ایمن هواپیما را بر این اساس بفهمد. به روشی فکر کنید که راننده پشت فرمان ماشین متوجه یک وسیله نقلیه دیگر در حال نزدیک شدن به یک تقاطع می شود و به طور پیشگیرانه شروع به برنامه ریزی می کند که مثلاً اگر خودروی دیگر علامت ایست بزند، چه کاری انجام دهد. در این مورد، هوش مصنوعی به دنبال هواپیمای دیگری است. هواپیما اساساً به مدت 10 ثانیه به رفتار آنها نگاه می‌کند. سعی می کند قضاوت کند: «آنها اینجا هستند یا آنها احتمالاً چه کاری انجام می دهند؟» این هواپیما از این نظر، مانند یک هوش مصنوعی است که می‌تواند شطرنج بازی کند و به این فکر می‌کند که اگر حریفش اقدام خاصی انجام دهد، از قبل چه حرکتی خواهد داشت.

سیستم های هوش مصنوعی به داده هایی برای یادگیری نیاز دارند. در این مورد، تیم تحقیقاتی در حال جمع‌آوری داده‌ها از دو فرودگاه واقعی است که هر دو در پنسیلوانیا هستند. یکی دارای برج کنترل ترافیک هوایی است و دیگری آن را ندارد. در آن فرودگاه‌ها داده‌هایی که جمع‌آوری می‌کنند شامل اطلاعات بصری دوربین‌های واقع در آویز یا نزدیک تاکسی‌راه، ارتباطات گفتاری از رادیو، داده‌های آب‌وهوا و موارد دیگر است. کل این اطلاعات ضبط می‌شود. ایده این است که هوش مصنوعی بتواند با توجه به همه این اطلاعات علت و معلول را بیاموزد.

این امر علیت چیزها را می داند. این بدان معناست که هوش مصنوعی می تواند به عنوان مثال یاد بگیرد که "به دلیل آب و هوا بود که آنها [یک خلبان] تصمیم گرفتند این کار خاص را انجام دهند." یک محقق می‌گوید، آموزش‌هایی که هوش مصنوعی در این سناریوها دریافت کرده است به آن کمک کرده است تا یاد بگیرد که چگونه فرود را در شبیه‌سازی هدایت کند. او خاطرنشان می کند به علاوه، هوش مصنوعی که هواپیما را برای فرود در یک فرودگاه کوچک و کنترل نشده وارد می کند، باید از قوانین FAA و همچنین سایر هنجارها هنگام تعامل با هواپیماهای دیگر پیروی کند: «یکی از راه‌هایی که انسان‌ها به یکدیگر اعتماد می‌کنند، درک مشترک ما از قوانین - هنجارهای اجتماعی ما است. افراد در یک پیاده رو شلوغ ممکن است تصمیم بگیرند که چگونه با حرکت به سمت راست از کنار یکدیگر عبور کنند، و قوانینی مانند آن در هوانوردی اعمال می شود که خلبان هوش مصنوعی باید از آنها پیروی کند.

کار مرتبط در دنیای واقعی، نه در شبیه‌سازی، تیم را بر روی هواپیماهایی مانند سسنا 172 یا یک پهپاد هگزاکوپتر نصب کرده است. این دوربین‌ها و هوش مصنوعی می‌توانند هواپیماهای دیگر را در منطقه شناسایی کنند، آنها را شناسایی کنند و با دقت بیش از 90 درصد در فاصله 700 متری (حدود 2300 فوت) بفهمند که چقدر دور هستند. این نوع فناوری می‌تواند به خلبان انسان در یک هواپیمای کوچک کمک کند تا ترافیک دیگری را در منطقه تشخیص دهد. مطمئناً، محققان کارنگی ملون تنها افرادی نیستند که در حال بررسی مرزهای جدید هوش مصنوعی هستند که می‌توانند پرواز کنند یا به پرواز هواپیما کمک کنند. شرکت هواپیماهای بدون سرنشین Zipline در حال کار بر روی راهی برای استفاده از میکروفون در پهپادهای خود برای گوش دادن به هواپیماهای دیگر در منطقه و سپس انجام اقدامات اجتنابی برای جلوگیری از هرگونه برخورد احتمالی است.

منبع: ثریا