اکثر مخاطبان نیز ترجیح می‌دهند به جای آنکه فیلم‌های تکراری را چندین بار تماشا کنند، به سراغ عناوین جدید‌تر و همچنین شناخته شده‌تر بروند. چه فرصتی بهتر از اینکه بتوانید دوباره انیمیشن مورد علاقه دوران بچگی‌تان را با شکل و شمایلی تازه دنبال کنید.

سرویس استریم HBO Max فیلم‌ها و سریال‌های هیجان انگیزی در دست توسعه دارد، اما تعداد عناوین اورجینال آن خیلی زیاد نیست. با این حال، وجود آثار کلاسیک و محبوب توانسته این جالی خالی را پر کند.

سریال‌هایی نظیر Love Life ( با نقش آفرینی آنا کندریک) و برنامه‌ای به سبک تاک شو با اجرای شخصیت کارتونی «المو» از جمله عنوان‌های جدید اچ بی او مکس هستند. اما اگر بخواهیم به سراغ یک نوستالژیِ درجه یک با تمی جدید برویم، کارتون Looney Tunes (لونی تونز) بهترین انتخاب است. در ادامه مقاله قصد داریم نگاهی به این مجموعه انداخته و با ویژگی‌های جدید آن آشنا شویم.

«لونی تونز» یک مجموعه انیمیشن آمریکایی، محصول کمپانی برادران وارنر است که از سال‌های ۱۹۴۲ تا ۱۹۶۹ (که عصر طلایی انیمیشن‌سازی در آمریکا محسوب می‌شود) پخش می‌شد. همانطور که می‌دانید باگز بانی، دافی داک، پورکی پیگ، اسپیدی گونزالس، توییتی، سیلوستر، کایوت و رودرانر و المر فاد از جمله شخصیت‌های اصلی این مجموعه پویانمایی هستند.

حال پس از چندین سال Peter Browngardt، صداپیشه و انیمیشن‌ساز موفق تصمیم گرفت این مجموعه محبوب را احیا کند و مخاطبان را به یاد ایام قدیم بیندازد. اولین اکران گسترده این انیمیشن با عنوان جدیدِ «Looney Tunes Cartoons»  سال ۲۰۱۹ در جشنواره بین‌المللی فیلم انیمیشن انسی انجام شد و سپس برای نخستین بار در تاریخ ۲۷ می ۲۰۲۰ (۷ خرداد) از شبکه اچ بی او مکس به نمایش درآمد.

این مجموعه جدید توانسته جذابیت، فضای کمدی‌گونه، شوخ‌طبعی و هنر اصیل عنوان اصلی را به زیبایی هرچه تمام‌تر به تصویر بکشد. مخصوصا از لحاظ انیمیشن سازی می‌توان گفت که شخصیت‌های دوست‌داشتنی Looney Tunes در بهترین نسخه‌ای که تاکنون دیده‌اید در معرض مخاطبان قرار گرفته است.

پس‌زمینه‌های هر قسمت با دست طراحی شده‌اند و زیبایی فوق‌العاده‌ای دارند. طراحی چشم‌اندازها و صحنه‌های حماسی به شکلی کارگردانی شده که شما را دقیقا به یاد عنوان اولیه و اصلیِ لونی تونز می‌اندازد، همچنین هنگامی که داستان به سوی اتفاقات غیرواقعی و فانتزی سوق پیدا می‌کند، می‌توان حس و حال کارتون‌های کودکی را به وضوح در آن حس کرد.

البته نمی‌توان درمورد کاراکترهای این مجموعه با قطعیت نظر داد، چراکه با تماشای چند قسمت از آن متوجه می‌شوید که تغییرات ظاهری در شخصیت‌ها به وجود آمده اما به سختی می‌توان تشخیص داد که چطور و چگونه تا این حد دچار تغییر و تحول شده‌اند. شاید استفاده از نرم‌افزار Toon Boom Harmony که تکنیک‌های اولد اسکول و تکنولوژی مدرن را با هم ترکیب می‌کند، علت این اتفاق باشد. اگرچه نتیجه کار خیلی به واقعیت نزدیک است اما درنهایت آن تفاوت‌ها بازهم مخاطب را به فکر فرو می‌برند.

یکی از مواردی که باعث شده این مجموعه شباهت بسیار زیادی به نسخه اصلی آن داشته باشد، بهره‌گیری از کمدیِ اسلپ‌استیک یا همان کمدی بزن‌بکوب است؛ در این نوع کمدی حرکات بدنی نقش اول را بازی می‌کند و زد و خوردهای فراوان و پرسروصدا و شوخی‌های مبالغه آمیز فضای طنزی را ایجاد می‌کند. مهم نیست که چند بار پیانو روی دافی داک می‌افتد، تماشای این صحنه هربار خنده دار است. تیم سازنده لونی تونز به این واقعیت آگاه بودند و بدون ترس در بیشتر قسمت‌های داستان از آن استفاده کردند.

مثلا در یکی از قسمت‌های آغازین این مجموعه، جایی که دافی داک و پورکی پیگ در حال گشت و گزار در معبد تله‌گذاری شده هستند می‌توان همان فضای کمدی اسلپ‌استیک را به عینه مشاهده کرد؛ اگرچه در سایر صحنه‌ها نیز زیاد به این فضا برمی‌خوریم.

سرانجام به صداپیشه‌های لونی تونز می‌رسیم که مثل همیشه تحسین‌برانگیز و تأثیرگذار هستند. از آنجایی که برادران وارنر هیچ راهی برای بازگرداندن صداپیشه فقید باگز بانی یعنی مِل بلانک نداشت، سرانجام این کمپانی تصمیم گرفت صداپیشه کانادایی، اریک بازا را برای صداپیشگی شخصیت‌های باگز بانی، دافی داک، ماروین د مارتین، پپه لا پیو، توییتی و وودی وودپکر انتخاب کند که جایگزین مناسبی به نظر می‌رسد.

مجموعه Looney Tunes Cartoons اگرچه یک ماشین زمان نیست، اما توانسته به زیبایی یکی از محبوب‌ترین و تأثیرگذارترین کارتون‌هایی که ارزش زیادی در فرهنگ عامه آمریکا دارد را احیا کند. در کنار این‌ها شبکه HBO Max نیز توانست قدم بزرگی  بردارد و به تدریج خود را در کنار غول‌های صنعت استریمینگ یعنی نتفلیکس، آمازون و دیزنی ببیند.

منبع: ویجیاتو