عدم دسترسی یک چهارم دانشآموزان به آموزش مجازی
در حالی که وزیر آموزش و پرورش پیش از این مدعی شده بود سامانه شاد 90 درصد دانشآموزان را تحت پوشش قرار میدهد اما حالا در آماری جدید اعلام کرده حدود 3 میلیون و 500 هزار نفر به این سامانه دسترسی ندارند! بر این اساس اگر تعداد کل دانشآموزان کشور 14 میلیون نفر باشد 25 درصد از آنان از آموزش مجازی محروم هستند؛ یعنی یک چهارم دانشآموزان کشور!
یه گزارش وب زوم با شیوع ویروس کرونا درهای مدرسه به روی دانشآموزان بسته شد و آموزش آنلاین جای خود را به آموزش حضوری داد؛ آموزشی که بخش اعظمی از آن بر بستر فضای مجازی و از طریق اپلیکیشنهای اجتماعی انجام میشد و بخشی از آن نیز از طریق برنامههای آموزشی صداوسیما.
بعد از گذشت مدتی مسئولان وزارتخانه آموزش و پرورش از سامانهای رونمایی کردند با نام «شاد» که قرار بود با امکان دسترسی عمومی، شادی را به دانشآموزان هدیه کند اما آنچه در واقعیت اتفاق افتاد چیزی دیگری بود. عدم دسترسی همه دانشآموزان به اینترنت و گوشیهای هوشمند به ویژه در مناطق محروم، شهرهای کوچک و روستاها منجر شد کارشناسان و فعالان حقوق کودکان نسبت به موضوع بیعدالتی آموزشی در دوران کرونا انتقاد کنند و هشدار دهند که این مساله منجر به بازماندن تحصیل جمع قابلتوجهی از دانشآموزان میشود.
با این حال گوش مسئولان وزارت آموزش و پرورش بدهکار نبود و حتی محسن حاجی میرزایی، وزیر آموزش و پرورش در مصاحبهای مدهی شد که سامانه شاد 90 درصد دانشآموزان را تحت پوشش خود قرار دارد. هرچند بر اساس گفته همان زمان وزیر 10 درصد از دانشآموزان از آموزش مجازی محروم میماندند اما گویی این 10 درصد نابرابری آموزشی مسالهای چندان قابلتوجهی برای مسئولان نبود و از کنار آن به سادگی گذشتند. با این حال معضل سامانه شاد آموزش و پرورش تنها به عدم دسترسی دانشآموزان مناطق محروم، شهرهای کوچک و روستاها محدود نمیشد و مشکلات نرمافزاری که این سامانه داشت، صدای معلمان، دانشآموزان و خانوادههای آنان را درآورده بود. تا جایی که بسیاری از معلمان ترجیح میدادند با وجود دریافت اخطار از سوی مدیران مدرسه و آموزش و پرورش از اپلیکیشنهای دیگر برای آموزش مجازی استفاده کنند.
اکنون کمتر از یک ماه دیگر به آغاز سال تحصیلی جدید باقی مانده است؛ سالی که به دلیل شیوع ویروس کرونا همچنان قرار نیست در مدارس به روی دانشآموزان باز شود و آموزش مجازی باید مانند سال تحصیلی گذشته دنبال شود. اما آنچه از شواهد پیداست مسئولان آموزش و پرورش در این مدت نهتنها تلاشی در جهت ایجاد عدالت آموزشی مجازی نکردهاند بلکه خود نیز معترف شدهاند تعداد دانشآموزانی که به اینترنت یا ابزار آموزشی هوشمند ندارند بسیار بیشتر از آمار قبلی و حدود یک چهارم کل دانشآموزان است!
راهکار آنان برای جبران عدم دسترسی این تعداد دانشآموز به آموزش مجازی اما چیزی نیست جز توسعه آموزشها از طریق صداوسیما و درخواست از خیرین برای تامین گوشی هوشمند برای این خانوادهها! حاجیمیرزایی در حالی ابراز امیدواری کرده که این محرومیت «با استفاده از ظرفیت خیرین و مسئولیت اجتماعی بنگاههای اقتصادی و ظرفیت مشارکتهای مردمی» برطرف شود که تامین شرایط برابر آموزشی وظیفه قانونی حاکمیت است.